Jest to nasza kolejna wizyta przy górze Sainte-Victorie (Montagne Sainte-Victorie). Tym razem mamy ambitny plan przejścia większej części masywu przynajmniej do ścieżki Couloir des justiciables.
Rano jest słonecznie, ale wietrznie. Powiem więcej, bardzo. To jeden z tych wiatrów, które często nawiedzają tę część Francji. Mimo wszystko zbieramy się i ruszamy w trasę.
Prieuré de Sainte-Victoire
Zaczynamy standardowo od wejścia na szlak przy parkingu Deux Aiguilles. Idziemy szlakiem Via Aurelia w stronę ruin Chapelle du Trou. Po drodze zbaczamy ze szlaku żeby wreszcie odwiedzić pozostałości Oppidum d’Untinos. To celtyckie pozostałości osadnictwa w tym miejscu. Jednak według dostępnych źródeł żadnej z pozostałości budowli na tym terenie nie można przypisać do tego okresu.
Od ruin Chapelle du Trou wchodzimy na ścieżkę Sentiere du pas du moine. Za chwilę dojdziemy do rozwidlenia szlaków. Na górę możesz wejść dłuższym, ale łagodniejszym szlakiem lub krótszym, ale bardziej angażującym również ręce. Tym razem wchodzimy szlakiem łagodniejszym. Na tej części szlaku zapomnij o samotności na szlaku. Do samego Croix du Provence będziesz widział wędrujących ludzi. Tym razem dopadła nas wycieczka szkolna. Daliśmy im możliwość wyprzedzenia nas. Inaczej zostalibyśmy zadeptani.
Po wejściu na niebieski szlak, trzeba przemieszczać się ostrożnie. Większość szlaku biegnie po północnej stronie zbocza i w tym okresie można trafić się oblodzenie.
W końcu docieramy do przeoratu de Sainte-Victoire (Prieuré de Sainte-Victoire). W zasadzie są to pozostałości klasztoru istniejącego w tym miejscu od XVII w., chociaż wzmianki o tym miejscu pochodzą już z XIII w. Obecnie obiekt nadal pełni rolę religijną, ale jego część jest dostępna jako schronisko. Bardzo dobre miejsce do zatrzymania, nie tylko w czasie wędrówki, ale i duchowo.
Croix de Provence
Od tego miejsca jeszcze kawałeczek wspinaczki dzieli nas od Krzyża Prowansji (Croix de Provence). Wreszcie docieramy do krzyża. Szukamy zacisznego miejsca, żeby chwilę odpocząć. Wiatr jednak przewiewa wszystko. Jesteśmy co prawda przygotowani na takie warunki, ale wydaje się, że wiatr wzmaga z każdą chwilą.
Nie marnujemy czasu. Modyfikujemy trochę nasze zamiary. Chcemy zejść z góry szlakiem przez Pas du Clapier, biegnącym w połowie długości masywu. Zaczynamy szukać znaków. Namalowane na płaskich kamieniach są trudne do zlokalizowania. Docieramy wreszcie do zejścia. I tu zacięcie. Ktoś ma obawy, że zostanie zdmuchnięty.
Trudno, nie będziemy się niepotrzebnie narażać. Musimy jednak przyspieszyć. Przekroczyliśmy połowę czasu przeznaczonego na pokonanie trasy. Trzeba trochę przyspieszyć, żeby wykorzystać zachodzące wkrótce słońce na zejście.
Udaje nam się bezpiecznie dotrzeć do parkingu. Zostaje jednak rozczarowanie, że nie udało nam się pokonać Sainte-Victoire. Postanawiamy, że następnym razem zaczniemy z przeciwnej strony.
Do następnego razu Montagne Sainte-Victorie!
Podsumowanie
- Koszt postoju na parkingu w pobliżu Maison Ste Victoire – bezpłatny.
- Nie udało nam się przejść zamierzonego odcinka masywu Sainte-Victorie, więc na pewno tu wrócimy.
- Trasa wycieczki: Croix du Provence – 14,9 km. Wznios / spadek 797 m.
Wskazówki
Większość parkingów rozmieszczonych wzdłuż masywu jest w okresie zimowym zamknięte. Pozostają otwarte jednie nieliczne. Powinny być czynne te położne przy popularnych szlakach
- Aire d’accueil du Plan de l’Anchois
- Parking du Bouquet
- Maison Ste Victoire
- Deux Aiguilles