Wakacje 2023 – dzień 16 – Chamonix-Mont-Blanc

Czyli jak zafundować sobie przejazd pełen wrażeń

Przejazd z Breuil – Cervinia do Chamoinx-Mont Blanc (Francja). Dostępne są trzy drogi. My wybieramy najbardziej widowiskową drogę SS27 przez Wielką Przełęcz Świętego Bernarda (wł. Colle del Gran San Bernardino) (2469 m). Pozostałe dwie drogi również w jakimś stopniu atrakcyjne, zwłaszcza dla miłośników jazdy tunelami. Jedna prowadzi pod Mont Blanc, druga skraca przejazd przez Wielką Przełęcz Świętego Bernarda. Obie płatne.

Wielka Przełęcz Świętego Bernarda

Zadziwiającym dla nas fenomenem jest wybieranie się miejscowych i nie tylko na odpoczynek na przełęczach. Tak i w tym przypadku było. Jazda po drodze w sznureczku aut i pojawiających się co chwila znikąd motocyklistach jest normą dla kierowcy. Trzeba jednak przyznać, że pasażer również ma moc wrażeń, zawieszony prawie cały czas nad krawędzią drogi, odgrodzony od przepaści „wątpliwej” wytrzymałości barierką.

Na przełęczy nawet śladu wolnego miejsca do zaparkowania. Jedna wielka fiesta. W każdym razie nasz kaperem dzielnie pokonał wysokość 2469 m n.p.m. Jeszcze nigdy tak wysoko nie był, nawet przełęcz Furka z roku 2022 była 30 metrów niższa. Chociaż wrażeń po tamtej nic nie przebije.

My zatrzymujemy na małym parkingu po minięciu przełęczy. Widoki nadal zachwycające.

Droga do Chamonix-Mont-Blanc prowadzi w dół poprzez szwajcarską Martigny, by następnie wspinając się pokonać kolejną przełęcz Col de la Forclaz. Po drodze zatrzymujemy się na parkingu Abricote Sellet żeby podziwiać widok na dolinę Martigny.

Georges de Tete Noire

Tę drogę wybraliśmy jeszcze z innego powodu. Mianowicie po minięciu Trient zatrzymujemy się na parkingu Tete Noire gdzie można odwiedzić przełom rzeki Trient. Dysponując zapasem wolnego czasu udajemy się na mały spacer w formie pętli z podziwianiem zachwycającego wąwozu.

Schodami w dół można dotrzeć do serca przełomu. Dodatkowego smaczku dodają zaklinowane w wąwozie nad głową skalne odłamki wielkości dużego samochodu. Natomiast całe wrażenie dopełnia wodna kipiel przełomu rzeki Trient.

Chamonix-Mont-Blanc

Po zwiedzaniu wąwozu czeka nas trochę wysiłku. Do Chamonix mamy tylko jakieś 14 km. Na miejscu okazuje się jednak, że znalezienie miejsca postojowego na czterech kolejnych kempingach w Chamonix graniczy z cudem. Zostawiamy Nirvanę pod skocznią narciarską i kolejne kilka godzin poświęcamy na poszukiwania noclegu. W końcu udaje się nam. Zatrzymujemy się na małym rodzinnym kampingu Le Grand Champ. Na razie mamy postój na jedną noc, ale co dalej!?

Jadąc po drodze widzieliśmy wiele kamperów stojących na poboczach i w zatoczkach ulic. Nie znając jednak języka francuskiego nie chcemy ryzykować spotkania z przedstawicielami miejscowych służb porządkowych.

Ciekawostka. Po przywitaniu z właścicielką kampingu po francusku i przejściu na angielski, pierwszym pytaniem właścicielki było „Pologne?”. Ciekawe, co nas zdradziło!? Czekając na naszą kolej byliśmy na zewnątrz biura, samochodu również nie było w pobliżu. Byłem ciekaw skąd zrodziło się jej to pytanie. Nie zdążyłem się jednak dowiedzieć.

Zmęczeni po całym dniu różnych wrażeń zasypiamy jak niemowlaki.

Podsumowanie

  • Za nami kolejny dzień pełen wrażeń tych związanych z otaczającym nas pięknem przyrody, ale również trochę nerwów przy poszukiwaniu noclegu.
  • Trasa wycieczkowa Georges Mysterieuses 2,6 km. Wznios / spadek około 240 m.

Wakacje 2023 – dzień 14 cd. – Breuil-Cervinia

Jesteśmy pod Matterhornem, tyle że tym razem od strony Włoch

Koniec leniuchowania. Jedziemy dalej. Kolejnym punktem programu jest Breuil – Cervinia u podnóża Matterhorna. Odległość zaledwie 49 km, ale droga zajmuje nam ponad godzinę. Sami sprawdźcie dlaczego!?

Zatrzymujemy się na Parcheggio Camper Breuil – Cervinia. Udało nam się znaleźć miejsce w pierwszej linii z widokiem na Matterhorn. Stoimy już na wysokości 2000 m.n.p.m.

Pod Matterhornem byliśmy już w zeszły roku, ale od strony szwajcarskiego Zermattu. Czyżby stara miłość nie rdzewiała!?

Jeszcze tego samego dnia w ramach rozpoznania terenu robimy mały, kilkukilometrowy spacer po okolicy z zahaczeniem o Lago Blu. Malutkie jeziorko wielkości większej kałuży, ale jakże fotogeniczne.

Dalej szlakami kierujemy się na południe w stronę restauracji Baita Layet. W zasadzie jest to połączenie restauracji, hotelu i … gospodarstwa hodowlanego w jednym. W każdy razie doznania zapachowe jak i akustyczne były dość intensywne jak na tego typu obiekt. Jednak jego położenie i widok roztaczający się z niego rekompensuje potencjalne niedogodności.

Breuil – Cervinię obchodzimy od wschodu szlakami. Naszym celem jest stacja kolejki linowej. Chcemy rozpoznać położenie obiektu, ceny, drogę go niego, tak aby następnego dnia z samego rana można było z niego skorzystać bez żadnych zacięć.

Na tym kończymy krótki, ale pełen wrażeń dzień w Breuil – Cervinia.

Podsumowanie

Trasa wycieczkowa: Breuil – Cervinia 6,6 km. Wznios / spadek 298 m.

Wakacje 2023 – dzień 14 – Via Delle Gallie

Tym razem spotkanie z historią w okolicach Hone

Skoro zatrzymaliśmy się Hone, trzeba zwiedzić okolicę. Nie zatrzymaliśmy się tam przypadkowo. Naszym celem jest miejscowość Donnas, leżąca kilka kilometrów na południe od Hone wzdłuż drogi SS26.

Kierujemy się w stronę miejscowości Bard. Przechodzimy przez zadbane uliczki Hone. Podziwiamy przedogródki i często spotykamy rzadki już nawet u nas obrazek. Mianowicie warzywniaki przed domem. Chociaż w warunkach klimatu włoskiego wcale się nie dziwię. Na pewno wszystko ładnie plonuje.

Bard

Na drugą stronę rzeki Dora Baltea dostajemy się przez prawdopodobnie most rzymski. Pierwsze wzmianki o nim pojawiają się jednak dopiero około 1272 roku jako miejscu pobierania podatków.

Nie można przegapić fortu Bard broniącego wejścia do doliny Aosta. Monumentalna konstrukcja unosi się nad doliną. Tego obiektu nie da się nie zauważyć. Potężne mury robią wrażenie. Jednak jak każdy z tego typu obiektów stracił swoje pierwotne znaczenie i teraz stanowi atrakcję turystyczną. Więcej o forcie na końcu wpisu.

Po drodze przechodzimy przez miejscowość Bard, podziwiając miejscową zabudowę. Wiele budynków ma zainstalowane tabliczki informacyjne na których opisano jego historię i orientacyjny oryginalny wygląd. Nie mówimy tu o domach elit, ale zwykłych rzemieślników i mieszkańców. Ciekawe jest spotkanie z tak przedstawioną historią.

Via Delle Gallie

Po około kilometrze dalszego spaceru docieramy do celu naszej wędrówki. Jest nim odkryty odcinek Via Delle Gallie, czyli drogi rzymskiej łączącej Italię z Galią. Droga łączyła współczesny Mediolan z doliną Aosta, gdzie rozdzielała się w kierunku Lyonu (Francja) i Martigny (Szwajcaria). Prawdopodobnie jej powstanie datuje na III tysiąclecie p.n.e. czyli czasy przed rzymskie.

Kolejną ciekawostką jest znajdujący się tam kamień XXXVI mili rzymskiej od Aosty (53 km).

Pozostałości drogi wraz z wykutym w skale rzymskim łukiem znajdują się na północnym skraju miejscowości Donnas, przy drodze SS26.

Tę cześć naszej wycieczki kończymy w Donnas przy bramie Porta Antico Borgo.

Le tre goye di Hone

Nie kończymy pobytu w Hone. Wracamy do naszego parkingu i idziemy dalej szlakiem nr 2, żeby po 300 metrach odbić w ślepą ścieżkę 2b. Ścieżka ta prowadzi nad urokliwy przełom rzeki Fiume Ayasse. Podziwiamy fantastyczne kształty wydrążone przez wody rzeki w skałach. Polecamy dla każdego do zobaczenia. Trudno to opisać słowami.

Inne ujęcie przełomu rzeki Fiume Ayasse

Podsumowanie

  • Koszt dobowego postoju na gminnym parkingu dla kamperów 10,00€.
  • Trasa wycieczkowa: Hone 9,4km. Wznios / spadek 325m.

Wskazówki

  • Area Sosta Camper – „le Raffor” wyposażona jest w słupki do podłączenia się do prądu. Prąd płatny, trzeba mieć monety. Woda dostępna bez ograniczeń. Dostępne pojemniki do segregacji śmieci.
  • Najbliższa toaleta znajduje się koło dworca kolejowego. Prozaiczne, ale jak potrzebne;
  • W Hone jest miejsce do obsługi kampera. Znajduje się ono około 100 m od parkingu w stronę miejscowości, naprzeciw budynku elektrowni. Miejsce trochę trudne do ustawienia się, ale jest i można z niego skorzystać;
  • Opłacając miejsce parkingowe wraz z paragonem otrzymuje się zniżkę na wejściówkę do fortu Bard. Aktualnie fort jest miejscem trwania różnych wystaw czasowych. Jeśli jesteś zainteresowany szczegółów poszukaj na stronie internetowej obiektu. Próbowaliśmy wejść na teren fortu, tak aby chociaż go zobaczyć od wewnątrz. Nie można. Trzeba wykupić bilet. Obojętnie jaki.
  • Tu pojawia się kolejna przygoda. Mianowicie pomimo prawidłowego opłacenia postoju szlaban nie chciał nas wypuścić nie przyjmując karty parkingowej. Sprawę rozwiązał zainstalowany tam domofon. I znów pomimo problemów lingwistycznych w porozumieniu się z policją municypalną udało się opuścić parking. Należy po porozumieniu się ze strażnikiem, który ma podgląd przez kamerę, wrzucić kartę do wiszącej w pobliżu skrzynki na listy, a on otwiera szlaban. Widocznie takie sytuacje nie są rzadkością i zdarzają się tam częściej, ponieważ skrzynka na karty nie była pusta;
  • Żeby zobaczyć odkryty odcinek drogi rzymskiej możesz zatrzymać się na jednym z parkingów usytuowanych niedaleko od niej, bezpośrednio przy drodze SS26. 

Wakacje 2023 – dzień 13 cd. – Hone

Jesteśmy w Hone, bramie do doliny Aosta.

W związku z wykonaniem naprawy kampera trochę musieliśmy zmodyfikować nasz plan podróży. Ze względu na późną porę nie dojechaliśmy do kolejnego punktu. Zatrzymujemy się w miejscowości Hone na wlocie do doliny Aosta. Stajemy na gminnym parkingu dla kamperów Area Sosta Camper – „le Raffor”.

Pokonana odległość to 230km. Koszt przejazdu z wykorzystaniem włoskich autostrad 14,20€.

Uwaga. Nie wierzcie nawigacji, jeśli chce was przeprowadzić do parkingu przez centrum miejscowości. Ręczę, że nie zmieścisz się. Proponuję następującą trasę dojazdową od drogi SS26

W Hone możesz również dokonać obsługi kampera, czyli uzupełnić wodę, opróżnić toaletę i zbiornik szarej wody. Specjalnie do tego przeznaczone miejsce znajduje się ok. 100 metrów przed wjazdem na parking. Usytuowano je na przeciw budynku elektrowni wodnej, przy placu sportowym. Miejsce trochę trudne do ustawienia się ale najważniejsze, że jest.